علم و عقل در نگاه عبدالبها

مشخصات كتاب

برگرفته از:

سايت بهائي پژوهي

علم و عقل در نگاه عبدالبها

در بسياري از آثار جناب عباس عبدالبهاء بر مرتبه ي والاي علم و عقل تاكيد فراوان شده است. حضرت عبدالبهاء ضمن بياناتي كه عمدتاً در مجامع غربي ايراد نموده اند، بارها به تمجيد و ستايش از علم و عقل پرداخته اند. به فرموده ي ايشان علم و عقل "نور" (خطابات - ج1 - ص 225) و مايه ي "امتياز انسان بر حيوان" (خطابات - ج1 - ص 226) است، و هر آنچه با آنها در تعارض است "جهل" و "ظلمت" (خطابات - ج1 - ص 225 و 226) و "وهم محض" است (خطابات - ج2 - ص136). جناب عبدالبهاء نه تنها عقل را ابزار "ادراك حقيقت اشياء" و متعاقب آن "پرستش حقيقت" (خطابات - ج2 - ص 227) دانسته اند، بلكه تاكيد كرده اند كه حتي "عقائد دينيه" (خطابات - ج1 - ص 226) و تمامي "مسائل دين" (خطابات - ج2 - ص 136 و 227) نيز بايد با علم و عقل سازگاري داشته باشد، و اگر دين مخالف علم و عقل باشد "اوهام است" و اصلاً "آن را دين نمي گويند" (خطابات - ج2 - ص 227). بر اين اساس ايشان پيشنهاد مي كنند كه "جميع عقائدتان را تطبيق كنيد تا علم مطابق دين باشد" (خطابات - ج1 - ص157)، و از مستمعين خود مي خواهند كه "شما دراين فكر باشيد كه علم را تطبيق به دين كنيد و دين را تطبيق به علم" (خطابات - ج1 - ص 158). جناب عباس افندي در جايي اين گونه به جمع بندي سخنان خويش مي پردازند: "مقصد اين است كه بدانيد خدا